De cirkel met de punt

Het is een symbool dat je vooral in Amerika ziet, maar wat Maçonniek erg interessant is. De cirkel met een punt in het midden en aan beide kanten een rechte lijn.

Het symbool staat op tableaux soms voor op de tafel waarop de Bijbel ligt waar dan weer bovenop de Jacobs Ladder staat (nog een symbool dat we in Nederland niet / amper gebruiken.

Het “is a point from which a M.M. cannot err” (terwijl je het hier boven op een tweedegraads tableau ziet staan). De twee lijnen worden vaak in verband gebracht met de twee Sinten Jan, de Doper en de Evangelist. Sinds de bekende Preston lectures, worden de Sinten Jan ook wel eens vervangen door Moses en Koning Salomon.

Hierdoor wordt een uitleg van de cirkel dat het de loop van het jaar weergeeft mogelijk, want Sint Jan de Evangelist (of de apostel Johannes) heeft zijn feestdag rond de winter zonnewende en Johannes de Doper rond het zomer zonnewende. Dit brengt opnieuw een aantal Maçonnieke associaties. De zomer zonnewende, de donkere kant (want de dagen worden weer korter), de nacht, dus het Noorden waar de leerlingen zitten, de maan. De winter zonnewende, het licht, de dag, de gezellen en de zon. De maan-kant is dan ook in verband te brengen met het water en de water proef (die dan logischerwijze aan deze kant zou moeten plaatsvinden). De zon-kant met het vuur en de vuurproef.

Je kunt zelfs nog verder gaan met de smalle en de brede weg van Pythagoras of het Bijbelse “velen zijn geroepen (brede weg), maar weinigen zijn uitverkoren (smalle weg) of de Devayana (pad van de Goden, de smalle weg) en de Pitriyana (weg van de voorouders, de brede weg) uit het Hindoeïsme.

Alles bij elkaar zit hierin misschien ook wel het antwoord op de vraag wat de meest logische plekken zijn van de zon en de maan.